O losie

Losu przewrotne bywają drogi,

Bo choć dostarcza wieści hiobowe,

Jak bezlitosny oprawca srogi,

Nie ugną się nogi syzyfowe.

Duszę radują czarne motyle,

Choć twe serce tną wieści jak noże,

W smutku myślisz, że to tylko tyle,

Wdzięcznie szepczesz – Dziękuję Ci Boże.

Och M

z lekkością
nad drogą

buty unoszą

z uśmiechem na ryju

z błyskiem w oczach

przyjemny ból

jest że och

jest że ach

i och i ach i ach i ech

poniosą anieli

miłość jak wiatr

rozwieje włos

i uśmiech

i buziak

i buziak

i cmok

na wietrze

na mrozie

i w skwarze

i dziś

daj rękę

biegnijmy na wprost

z uśmiechem

radośnie

ku gwiazdom

na skos

w bólu

w rozterce
i w smutku do łez

na przekór wszystkiemu
lub wypełniając nasz los

Stosunek

z lekkością posuwam czas

dymam go równo

nie daję się

na przekór mięśniom

na przekór ścięgnom

na przekór włosom

na przekór zmarszczkom

kocham go

cieleśnie

pieszczotliwie

od tyłu zachodzę go

uprawiam gwałt

na młodym duchu

z przymrużeniem oka

obłóczę ciało młode

nie spocznę

do zmęczenia

do garba

do ciała zniszczenia

aż legnę w glebie

nie dam się