Zamyślenie

na skraju lasu zastyga krok

dusza jak posąg kamieniem skuta

nie wie co zrobić

jaki jej los

na czynniki pierwsze rozkłada doświadczenie

unieruchamiającą zbroję roztrzaskać czy nie

na łąkę wyjść

powąchać kwiaty

uśmiechnąć się

poczuć słońce na twarzy

wystawić się na spiekoty żar

czekać na deszcz

czy schronić się w lesie

otulić gałęziami

czy bezpiecznie jest

skuj z duszy okowy

do przodu idź

kiedy trzeba w małej norce lasu się schroń

najgorsze co być może

to na skraju tak stać

Niewiersz powstał pod wpływem bloga Zamyślenie: zamyslenie.blog.onet.pl