Wyśniona

nieistniejąca

wpatrzony w twoje oko

później w oba

znowu w prawe

czekam na znak

rozpoczniemy rewolucję

poprowadzimy rzesze na barykady

wyzwolimy uciemiężony lud

zmienimy historię

póki co czekam

wpadniesz na wino

powącham twoje ciało

rewolucja poczeka

albo wyskoczymy na piwo

albo upieczemy placek

przetniemy na pół

przełożymy pyszną słodką masą

zatopimy się w smaku

rozpłynie się w ustach

później zastanowimy się co dalej

wywołamy rewolucję

zlikwidujemy głód

albo odpoczniemy

i będziemy dalej wąchać swoje ciała

Przesilenie zimowe

(dla Violi z okazji urodzin)

słońce podbija najdalsze kresy

już góruje nad zwrotnikiem koziorożca

ciemne moce nocy królują nad dobą

walka to tajemnicza

oba zjawiska mają inne interesy

niby nie walczą

lecz gdy jedno zwycięża

traci drugie

w tym magicznym czasie

gdy lud w letargu opuszcza głowy

na świat przychodzi dziecię

wyrośnie z niego niewiasta

wrażliwa

lecz nie zwycięży z nią skała

wszystko się odwraca

noc ustępuje

wraca słońce

niejeden dzięki niej

dotrwa do rana

nastanie zima

ciepło jej łez

lody rozpuści

słońce nad nocą zwycięży

swym ciepłem otuli

składam pokłon gorącej gwieździe

niewieście życzę szczęścia

i promieni słońca na twarzy

Na chwilę

Autoprezentacja polityka

Kto by pomyślał,

Że taki kryształ?

Wiersz o niezrozumieniu

komunikacja

niewerbalna

O niepisaniu

Niepisanie jest takie:
Im dłużej nic nie piszę,
Tym radości wszelakie,

Bardziej w swej głowie kiszę.

Ciężkodługie godziny

Mijają bez efektu,

Rymy – głupie gadziny

Wpędzają w stan afektu.

Już wtrącam się w depresję,

Z trudem wszystko wychodzi,

W rozpaczy czuję presję,

Nic do łba nie przychodzi!

trochę Ostrowca

Opatowskie podziemia

Wspomnienie z Ujazdu