Na rozstaju dróg przeżyć w dłoni suchy kiść.
Kobieta na przystanku powiedziała dziś:
- Siedemdziesiąt lat po wojnie niespełnionych snów,
Kolejne pokolenie na dorobku znów.
Łąka marzeń, droga burz,
Ogród życia więdnie już.
Gdzie jest twój dom, posadzony las?
Gdzie przyszłość twoich dzieci, wypełniony czas?
Przed urzędem pracy rzędy smutnych dusz,
Zawiedzionych nadziei bezkres złudnych mórz.
Łąka marzeń, droga burz,
Ogród życia więdnie już.
Z nadzieją w przyszłość okiem pewnym patrz,
Z podniesioną głową przed siebie idź,
Póki jeszcze możesz, póki starcza sił,
Pozostaw po sobie na wodzie trwały ślad.
Łąka marzeń, droga burz,
Ogród życia więdnie już.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz