Nad strugą

Stryj Janek do mnie z serca mówi

Rozmawiał wczoraj z Bogiem

Jak brat z bratem

Bez kast

Pod domem na schodach siedzimy

Pod bzem w upalne niebo wpatrzeni

Za idee utracone

Dziecięcymi oczami machorkę zawijam w bibułę

W przyszłość patrzę

Dawny ład wspominam

Kładę się spać z nadzieją

Że czas w obie strony przebędę

Zbudzę się jutro

I zbudzę się wczoraj

Tak dzień za dniem

Noce i dnie

Pradzieje z tym co nieznane zrównam

Dziedzictwo prostego bogobojnego ludu

Z ekscesem praw młodości pogodzę

To my z pióropuszem myśli na głowie

To wy z księżycowym krokiem

I wy z gaciami w kolana obwisłymi

Przyszłość potomków zbudujemy

Dziadów nadzieje w grobie przewrócę

Położę na wznak ich szumne idee

Odrodzą się w buncie pokoleń

Głosy przeszłości te same

Nuda

Nic nowego

Krzyk młodzieńca

Takie samo wzruszenie

W pijackim amoku za szable chwycimy

Z kosami na Moskwę pójdziemy

Wnuki nasze bohaterskie czyny wspomną

Na imieninach

O północy

Pod stołem za to toast wzniosą

Oby nie ostał im się jeno sznur