Admonicjałów

 W Admonicjałowie jak zwykle przed samym świtem budziło się życie. Przed oknami sprzątano chodniki. Ludzie stali z parasolami koło słupa symbolizującego przystanek autobusowy.

Drzwi autobusu przeszyły mnie swym sykiem. Ujrzałam wymarzone wolne miejsca. Ranna podłoga była zarzygana sobotnimi rozmowami o seksie i polityce.

–       Baśka wsiądzie na kolejnym przystanku.

–       Spała u Kani?

–       A ty byś tak nie chciał?

–       Z Kanią?

– Nie z dziewczyną. No tak, która by cię zechciała? Ała, twoje żartobliwe kuksańce bolą serdecznością.

–       O jest Baśka.

–       To jest ta super fryzura?

–       Cześć matoły!

–       Cześć, matka Cię widziała w tych włosach?

–       No, jakby wam to powiedzieć, w tych mnie widuje codziennie.

–       Wiesz o czym mówimy!

– Matka spoko, ojciec się do mnie nie odzywa. O oglądaliście wczoraj na POLSACIE „Mojego ukochanego wroga?”

–       Kania był w telewizji?

–       To taki film.

–       Kanię przerobili na taśmę?

–       Jak im się to udało po tym jak go przerobiłaś na buraka.

–       To o takim kosmicie...

– Co ty, nie wierz w to. Ziemniaki są z Ameryki, buraki co prawda nie wiem ale jeżeli przysłali je kosmici to musiało to być dawno temu.

–       Dajcie mi wreszcie powiedzieć!

–       Dobra, tylko powiedz, wzięłaś samary?

–       Tak, wczoraj kupiłam śniadaniówki.

–       No to dzisiaj pomalujemy kawał pokoju.

–       Mów co to za film!

– To taki niesamowity film fantastyczny. Ziemianie walczą w kosmosie z drakami. No i wiecie, na jednej planecie rozbijają się ziemianin i drak. Oczywiście najpierw chcieli się wyeliminować ale później żyli skazani na siebie, co nie? Oczywiście to nie było tak, że to była wielka przyjaźń, ooo wysiadamy.

–       Dlaczego ja nie oglądałam tego filmu, o której on był?

–       Jakoś tak po dzienniku na jedynce.

–       A, to ja przecież o siódmej już uderzyłam w kimę, a ty?

– A ja właśnie skończyłem czytać „Konopielkę” jak przyszedł Kali z ,,Rejsem" na widelcu. Zapuściliśmy i przyjaraliśmy lufę.

–       Jak wy możecie to robić? Trawka to taka dziecinada.

–       A wy nie próbowałyście przypadkiem? Oni z kolei dziwią się nam, że kiramy.

–       Jacy oni, wielkiemico – mieszczuchy.

–       Dobra, dobra...

*      *      *

–       Słuchaj Loloza poprawiłeś się?

–       Co ty, niby jak? Już za późno.

– No co ty, zostało Ci tylko dwa przedmioty. Baśka nie ziej tak, zaraz dojdziemy. Przecież ile miałeś pał?

– Bo ja jak coś robię to dobrze. Teraz się bawię, a nie tak jak wy; tu zipanie, a tam piątki w szkole. Przecież nawet rodzice nie mogą się zdecydować jak się mają do was ustosunkować. Przynosicie im przez to wiele zmartwień.

–       Dobra nie mądruj się, jak Ci się nie chce z nami rozmawiać to po prostu powiedz.

*      *      *

–       Jesteś pewien, że tutaj nikt nie przyjdzie?

–       W sumie to tutaj jest bardzo blisko. Skąd wiesz o tym miejscu?

–       Kaszana przychodzi tu z Bulbulatorem.

–       Z tym idiotą?

– No co wy, każdy jest artystą, zresztą to jest wolny kraj i cała anarchia i każdy może robić to co chce.

–       No właśnie. Masz organiczny! Zajebioza!

–       My wolimy ten w puszkach, najlepiej „A” ale ich nie było.

–       Ja tam wolę organiczny, a mówiłem wam jak kupiłem ,,Момент" u Ruskich na targu?

–       Wiemy, bierze moment.

*      *      *

–       Cicho się zrobiło.

–       Jak pies je to nie szczeka.

–       YYYYYYY

–       Hyhy hy hy hyhy

–       Wam też tak zawsze ślina cieknie.

– Są tematy, o których narkomani nie rozmawiają, te rzeczy wie się tylko w kleju, później się zapomina.

–       Mówisz o kręgu, w którym siedzimy i o przekazywaniu myśli.

–       Patrzcie jedzie furmanka.

–       Admonicjałów wysiedlają.

–       Patrzcie, myszka!

–       Nie rób sobie jaj z filmu, tak nie wolno.

–       Siądźcie za mną, lecimy do Stanów.

–       Tylko pompujcie bo nam paliwa braknie!

–       Gdzie jesteś!

–       Patrzcie, wchłonę pociąg na zgięciu czasoprzestrzeni!

–       Nie widzę, a no, jacie, jak ona to zrobiła?

–       Wygląda strasznie z tą japą jak tunel.

– Widziałaś, jak ona to zrobiła? Zmieniła się w tryskające swą czerwienią rozstrzelane zimne ognie, o jak pięknie! Ciekawe kto jej jutro napisze usprawiedliwienie do szkoły. !Jeeeeezuuu daj fajkę!!!

Natomiast następnego dnia w Admonicjałowie jak zwykle przed samym świtem budziło się życie. Przed oknami sprzątano chodniki. Ludzie stali
z parasolami koło słupa symbolizującego przystanek autobusowy.